Kiedy doszło do ustąpienia okresu zlodowacenia i zakończyła się epoka lodowcowa, a miało to miejsce jakieś 8 – 10 tysięcy lat temu, Puszcza Białowieska zaczęła znacząco przeobrażać wygląd swych terenów. Otóż wtedy na jej dzisiejszych fragmentach pojawili się ludzie. Były to początkowo łowieckie plemiona, jakie cechował typowo wędrowny charakter.
Przekraczały one ówczesne obszary Puszczy Białowieskiej, ale też grunty, na jakich są doliny niedawnych rzek Narwi i Narewki. Ludy te gromadami przekraczały tereny z północy w stronę południa. Z danych statystycznych wynika natomiast jednoznacznie, iż najstarsze zachowane ślady obecności w granicach Puszczy człowieka to jakieś cztery tysiące pięćset lat temu, a więc w rejonie neolitu. Doskonałym tego potwierdzeniem okazują się wykonane prawdopodobnie wówczas narzędzia kamienne, na jakie składają się zwłaszcza zachowane po dziś dzień toporki, czy też pozostałości po dawnych naczyniach i akcesoriach zrobionych z krzemionki. Z utrwalonych na kartach historii informacji wynika zaś jednoznacznie, stomatolog żary że osady występowały w miejscowości Krynica i Kupicze, a także w obszarze wsi Rudnia. Miało to miejsce mniej więcej w 1920 roku.
Jeszcze starsze ludy osiedlone w Puszczy to gromady wędrowców żyjące tam w stuleciach od drugiego do pierwszego przed naszą erą oraz między czwartym a piątym naszej ery. Warto wspomnieć, iż w ich funkcjonowaniu widoczne były wyraźne wpływy kultur przeworskiej oraz kreskowanej, a z czasem wielbarskiej. Musimy wspomnieć także o osadzie ludzkiej jaka występowała na polanie łowieckiej- Berezowo, Nadleśnictwo Białowieża. Ludzie ci żyli w Puszczy między pierwszym wiekiem przed naszą erą oraz I stuleciem naszej ery. Zajmowali się oni łowiectwem i hodowlą- te dziedziny stanowiły zdecydowaną podstawę ich funkcjonowania na co dzień. Co więcej, jakiś czas temu na obszarach przez nich zamieszkiwanych odnalezione zostały także rudy węgla drzewnego i zabytki żelazne czy też ceramiczne, które świadczą o pozostałościach po dawnych mieszkańcach.
Źródło: