Puszcza Białowieska to jeden z najbardziej imponujących kompleksów leśnych naszego kraju. Wprawdzie współdzielimy tenże masyw z Białorusinami, którzy posiadają większą powierzchnię charakteryzowanego obszaru przyrodniczego, jednakże tak czy inaczej, patrząc na walory historyczne oraz krajobrazowe chociażby wyłącznie „polskich” fragmentów Puszczy, zdecydowanie jest się czym wyróżniać.
Omawiany teren w szczególności należy docenić za niesamowite drzewostany. We współczesnych granicach Puszczy Białowieskiej roślinność ta wyrosła na terenie staroglacjalnej wysoczyzny morenowej. Generalnie mowa tu o takich formach jak morena denna i morena ablacyjna. Powstanie tejże wysoczyzny z kolei było następstwem zanikania lądolodu środkowopolskiego. Warto także mieć na względzie fakt, iż to wyłącznie na fragmentach „naszych” badacze dostrzegają aż cztery różnorodne rodzaje krajobrazu. Są one uwarunkowane pod względem geologicznym, a ich cechą specyficzną jest związek z wyjątkową roślinnością, która je charakteryzuje oraz nietypową pokrywą glebową.
Za nadrzędną cześć krajobrazu Puszczy Białowiejskiej uznaje się równinę moreny dennej. Jest ona w całości pokryta masywami liściastych lasów. Ogólnie dominują w tym kompleksie płaskie równiny gliniastej moreny dennej. Ich obszar łączny przekracza jakieś czterdzieści procent całego terenu masywu po stronie polskiej. Wśród koniecznych do wymienienia elementów krajobrazowych znajdują się niewątpliwie przeważające na tym obszarze- gleby brunatne. Są tam także obecne gleby opadowo-glejowe oraz gleby płowe. Nie brak w Puszczy Białowieskiej także lasów liściastych. W tym zakresie należy wspomnieć zwłaszcza o grądach subkontynentalnych Są to podstawowe gatunki będące „reprezentantami” odmian Tilio-Carpinetum.
Źródło: